شمال نیوز: وقتی صفحات تاریخ را ورق می زنیم، برخی اتفاقات سرنوشت یک شهر و حتی یک کشور را رقم میزنند، اتفاقاتی که کم نظریند و در هر کجای این کره خاکی می توان از آن بعنوان یک الگو و نماد یاد کرد.

چند ماه قبل در میان هیاهوی اغتشاشات، آتش زدن ها، شب بدی برای آمل رقم خورد که میتوانست به فاجعه تبدیل شود، اما مردم نگذاشتند، همانهایی که در شرایط تحریم ها بر زندگیشان سخت می گذرد، اما ایستادن را بلد هستند، همانهایی که از نسل حماسه ساز شش بهمن اند.

شاید بارها و بارها اتفاقی مشابهه رقم بخورد، اما حماسه سازها حماسه ای دوباره می سازند،  مانند بهمن سال 60 روزهای تاریخ سازی که سرنوشت یک ملت را می توانست تغییر دهد.

بعد از روزهایی که ورق برگشت و دنیای سلطنت طلبانه به پایان رسید، تمام تلاششان را برای از بین بردن آرامش این ملت کردند اما نمی دانستند نمی توانند عشقی که سردترین روزهای سال را گرم کرد و شاهد ورود ابر مردی مهربان و امام امت بود؛ اقتداری که با عشق به میهن عجین شد و او را الگوی اسطوره ای دنیا ساخت به این سادگی ها از پای در بیاورند.

سال 60 در تاریخ ایران آبستن وقایع و اتفاقات زیادی بود، نزدیک 100 نفر از مائوئیست های کشور که تحت عنوان اتحادیه کمونیست های ایران فعالیت می کردند به آمل حمله کردند منظور از صد نفر انسانهایست که تمام دروه های سخت نظامی  را گذرانده بودند و عملا قدرت بالایی داشتند و با برنامه ای حساب شده شبیخون خود را آغاز کردند اما چه بسا اینجا آمل بود شهری که میخواست  هزار سنگرباشد، هزار سنگر برای دفاع از آرمان های انقلاب . جوان و پیر با دستهای خالی، با گره ای که از اعتقاداتشان نشات می گرفت، چنان وحشتی بر ضد انقلابیون مستولی کرد که آنان تاب مقاومت را از دست داده و کسانی که بهترین دوره های چریکی را دیده بودند مجبور به فرار شدند ، ضربه‌  ای کوبنده‌ بر پیکره دشمنان خورد و تا سالهای سال خواب خوش را بر آنان حرام کرد.

این واقعه، یکی از مهم‌ترین رخدادهای سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود و که درباره‌ آن چندین کتاب و مقاله نگاشته و حتی چند سمینار علمی تشکیل شده است و امام راحل در وصیت نامه سیاسی ، الهی از آن یاد می کند و این افتخار بزرگی برای مردم این شهر است.

وقتی اتفاقات این چند ماه گذشته را مرور می کنیم، جای یادآوری این حماسه را خالی می بینیم، یادآوری که هم برای دشمنان شکست خورده لازم است تا دیگر جرات طراحی نقشه های بی ثمر را نداشته باشد و هم برای ما لازم است تا درس شجاعت و بصیرت را مرور کنیم، ای کاش متولیان آموزشی ، این چنین حماسه سازی ها را در کتاب های درسی فرزندان این کشور جای می دادند تا نام و یاد حماسه آفرینان 6 بهمن آمل برای همیشه در ذهن و جان فرزندان این مرز و بوم نقش بندد ..

به رغم توجه محافل سیاسی ،علمی به این حادثه‌ مهم، اما هر چه از آن بگویند کم گفته شده تا بتوانیم این حماسه را با همه ی قدرتی که داشته نشان دهیم تا به نسل های بعد بهتر انتقال پیدا کند و باید قبول کنیم کم کاری کردیم و میراث دار خوبی نبودیم، هنوز تیر و ترکش خورده های حماسه 6 بهمن هستند و از زبان خودشان می توان شرح واقعه را شنید، با این وجود نسل سوم و چهارم در بی خبری سنگینی به سر می برند و هیچ از حماسه 6 بهمن جز نامش آن هم در زمان و روز گرامیداشت بر زبان نمی آید و چند مراسم که آن هم متاسفانه در فرهنگ سازی این حماسه کمک چندانی نشده است ..

حماسه 6 بهمن در سن چهل و یک سالگی است، انتظار می رفت مراسمات هم پختگی لازم را داشته باشند و امروز شاهد وسعت خبری برنامه ها در سطح بین المللی باشیم، اما چه بسا مغفول ماند و به چند مراسم شهرستانی کوچک و  چندین مراسم کشوری بسنده می کنیم، ای کاش تا اسطوره های عزیز این حماسه نفس می کشند، آستین های همت را بالا بزنیم ، تا نسل سوم و چهارمی با پوست و جان و استخوان هایشان حماسه 6 بهمن را درک کنند و اسطورهایشان را از میان شجاعت آنان جستجو کنند . انشاالله